Mnogi muškarci su ostali bez daha u prisustvu Ljiljane Žikić Karađorđević, ne samo zbog njenog upečatljivog izgleda, već i zbog njene nepokolebljive hrabrosti i držanja. Ova hrabra žena se neustrašivo borila za Kosovo, čak i život stavljajući na kocku. Pored hrabrosti, proglašena je i za najlepšu devojku bivše Jugoslavije.
Ljilja je imala neodoljivu harizmu i energiju koju niko ko je poznaje nije mogao da porekne. Iako se o njenom privatnom životu malo zna, njene romantične veze oduvek su bile tema interesovanja javnosti, a posebno njena veza sa princom Tomislavom. Iako njen ljubavni život i dalje izaziva radoznalost javnosti, njen privatni život ostaje uglavnom nepoznat. Rođena je 9. marta 1957. godine u Kragujevcu, kao jedno od troje dece od oca Živka Đogovića, koji je radio kao vozač iz Hercegovine, i majke Milice, koja je poreklom iz sela Žabara kod Topole. Tokom školovanja upisala je muzičku i baletsku školu, a kao devojčica učestvovala je u pozorišnim predstavama u pozorištu „Joakim Vujić“ u Kragujevcu.
Nakon razvoda roditelja, Ljiljana se sa braćom i sestrama i majkom preselila u selo Žabare. Prkoseći očevom napuštanju, Ljiljana, koja je bila priznata kao pobornica pravde, odrekla se svog prethodnog prezimena Đogović, i umjesto toga usvojila majčino Žikić, a pridodala baku po majci Manojlović, koja je preminula u mladosti. Nakon što je diplomirala na Fakultetu organizacionih nauka u Beogradu, osvojila je titulu Mis SR Srbije 1978. godine, a iste godine je bila i finalistkinja takmičenja “Miss Jugoslavije”. Njena ljepota je bila neosporna, a ubrzo je postala traženi model i krasila je stranice časopisa širom SFRJ. Početkom 1980-ih otisnula se u svijet filma, glumeći u raznim predstavama kao što su “Nije nego”, “Tigar”, “Balkan ekspres” i “Strawberry Throat”, gdje je čak nastupala i gola.
U početku joj je težnja bila da napravi muzički album, ali je na kraju otkrila svoju strast za pisanjem poezije. Njen početni set kompozicija nosi naziv “Tebi”. Dva puta se udavala i razvodila, što je rezultiralo šestoro djece, a njena najmlađa kćerka Dina je stekla priznanje u masama zbog pojavljivanja u rijaliti programima. Malo ko zna da je i princ Tomislav Karađorđević pao na čari Ljiljanine neuporedive lepote, a o njihovoj romantičnoj vezi postoje brojne anegdote i spekulacije. Njihov prvi susret dogodio se 1993. godine u hramu Svetog Save na Vračaru. Godinu dana kasnije, ponovo su se ukrstili, ovaj put u manastiru Milton koji se nalazi u Torontu. Ovde je Ljiljana prišla sestri Gordani sa namerom da tu boravi neko vreme.
Ljiljana je u Kanadi proizvela zbirku pesama posvećenih ljubavi i deci. Nakon toga, postala je povezana sa “Ambasadori Mira”, izdavačkom kompanijom u Sjedinjenim Državama, i redovno je učestvovala na Festivalu pesnika. Međutim, 1995. godine vratila se u Srbiju kada je saznala za tešku bolest princa Tomislava. Ljiljana je ispričala da je njihova ljubavna priča počela u maju 1996. godine na Oplencu. Pričalo se da su zajedno živjeli godinu dana, a princ joj je obećao da će se razvesti od svoje supruge, princeze Linde. 27. oktobra 1996. šuškalo se o tajnoj veridbe između njih dvoje. Princ Tomislav je tokom javnog nastupa stao na kraj glasinama o svojim navodnim veridbama. “Čuo sam glasine o ženi koja tvrdi da je ‘beogradska princeza’ i priča da se uda za mene.
Međutim, ‘beogradska princeza’ je neko ko piše pesme, a kada sam shvatio da naša veza eskalira, rekla sam joj da ne dođi više u Topolu.Ova žena je pogrdno komentarisala moju suprugu Lindu i tvrdi da je princeza Karađorđević, potomak Karađorđa, ali ne direktno – u srodstvu je preko njegovog brata.Iako smo u srodstvu, pravoslavlje takve brakove zabranjuje pa čak i da sam htio, ne bih je mogao oženiti. Može me nazvati kukavicom, ali to neće promijeniti činjenice”, naveo je princ, a prenosi Vikipediju.
Nakon neočekivanog dodavanja imena Karađorđević svome, Ljiljana je uprla prstom u pojedince iz prinčevog kruga za nedavni preokret. Odluka o preuzimanju novog imena mnoge je šokirala. Dva su razloga zašto se odlučila na ovaj izbor: jedan sugeriše da je to učinila jer joj je daleki predak bio Karađorđev brat, dok drugi tvrdi da je to zbog njene naklonosti prema Tomislavu. Po odlasku sa Oplenca krajem 1996. godine, Ljiljana se nastanila u svom beogradskom stanu u Budimskoj 36. Za to vreme je svoju energiju usmerila na pisanje poezije i proze. Osim toga, upustila se u zadatak izrade vlastite životne priče u obliku autobiografskog romana, koju je nazvala “Korijeni”.
Kao odgovor na početak NATO napada na SRJ, Ljiljana se 28. marta 1999. godine prijavila kao dobrovoljac u Vojsku Jugoslavije. 1. aprila 1999. godine, na izvršenju borbenog zadatka kod sela Ljubenić, kod Peći, Ljiljana , pripadnica 125. motorizovane brigade, izgubila život. Upali su je u zasedu albanskih terorista, zajedno sa još dva vojnika. Ljiljana je u trenutku tragične smrti imala 42 godine. 1999. godine, pre odlaska u Kosovski rat, poverila je svoju decu prijatelju, uz novčanu pomoć za njihove potrebe. Tragično, nakon Ljiljanine smrti, drugarica je nestala, a deca su smeštena u hraniteljski dom. Ipak, prema svedočenju najmlađe Ljiljanine ćerke Dine, imali su sreću da ih je udomila brižna žena koja im je postala druga majka.
Nakon smrti, odlikovana je Ordenom za zasluge prve klase u oblasti odbrane i bezbednosti. Njeno poslednje počivalište bilo je na Žabarima 10. aprila 1999. Njena ćerka Dina, koja je kasnije nastupila u rijalitiju “Parovi”, nije imala sedam godina kada je ostala bez majke. Mjesec dana nakon smrti junakinje Dina je prvi put posjetila majčin grob. Dina je iskreno pričala o svom iskustvu, priznajući da nije bila svjesna smrti svoje majke sve dok nije posjetila jednu brdsku stanicu. Vest je za nju bila poražavajuća i od tada sa sobom nosi majčinu sliku. Uprkos bolu, Dina je utjehu našla u činjenici da liči na majku i osjeća da nošenje njene slike pruža osjećaj zaštite. Takođe je napomenula da joj je iskustvo omogućilo da učestvuje u rijalitiju, što joj je donelo sreću.
Uobičajena izreka da vrijeme liječi sve rane nije sasvim tačna. Umjesto toga, to je stvar navikavanja. Po mom vlastitom iskustvu, moj sin Viktor je olakšao proces jer sam u stanju da preusmjerim ljubav koju sam jednom drugom dao prema njemu. Cenim svaki trenutak proveden s njim, a kada mi trči u zagrljaj, ne mogu a da ne pomislim koliko žudim da to učinim i sa svojom majkom. Kao rezultat toga, nastojim da ga obasipam što više ljubavi i pažnje, uviđajući da je to najvitalniji element koji sam bio lišen u prošlosti. Ovo je moja istina i ja to rado priznajem.
