Pravoslavni crkveni kalendar je prepun dana kada se obilježaju razni sveci a skoro za svakog od njih su vezani i neki običaji i stvari koje je potrebno ispoštovati da bi vas pratila sreća i uspjeh.
Srpska pravoslavna crkva i njeni vernici danas obeležavaju pomen prepodobnoj Anastasiji Srpskoj, majci Svetog Save, čiji se praznik po crkvenom kalendaru obeležava 4. jul. Ona se u srpskoj tradiciji poštuje kao oličenje duhovnosti, nepokolebljive vere i nesebične materinske naklonosti. Njeno nasleđe duboko je urezano u anale pravoslavlja i nasleđe srpskog naroda. Ana, rođena oko 1125, poticala je iz ugledne srpske plemićke loze. U mladosti je stupila u brak sa uvaženim županom Stefanom Nemanjom, vladarom čiji je uticaj duboko oblikovao srpsku istoriju.
- Njihova zajednica nije predstavljala samo spajanje dvije osobe, već i ključni politički manevar koji je dodatno učvrstio veze Srbije sa ogromnim Vizantijskim carstvom. Pokazujući izuzetnu snagu i dostojanstvo kao supruga i majka tokom srednjeg veka, Ana je osnovala porodicu koja će na kraju iznedriti jednu od najznačajnijih svetitelja u srpskom nasleđu. U ulozi majke Ana je rodila nekoliko dece, među kojima je bio i njen sin Rastko, koji će kasnije biti priznat kao Sveti Sava, prvi arhiepiskop srpski i prosvetitelj.
I ostali njeni sinovi Vukan i Stefan dali su značajan doprinos srpskoj istoriji, dok su njene ćerke Jefimija i Jelena zabeležene u porodičnim hronikama. Nažalost, ime treće ćerke nije sačuvano u povijesnim zapisima. Značajna prekretnica u Aninom životu dogodila se 25. ožujka 1196. godine, na praznik Blagovesti, kada je ona, pored svoga muža Stefana Nemanje, primila monaški postrig. Tom prilikom joj je dato novo ime — Anastasija — što na grčkom znači „uskrsnuće“, što simbolizira novi početak njenog duhovnog putovanja.
Nakon povlačenja iz javnog života, i Ana i Stefan su se posvetili molitvi i službi Božijoj, pokazujući da se prava snaga nalazi u vjeri i smirenju. Poslednje godine života prepodobne Anastasije bile su posvećene duhovnim tragovima u manastiru Presvete Bogorodice u Kuršumliji. Otišla je iz ovog života 21. lipnja 1200. godine, u 75. godini, ostavivši dubok utjecaj na srca svoje zajednice. Njene mošti se danas nalaze u priprati manastira Studenice, značajnog duhovnog centra u Srbiji, gde verni narod molitvom i nadom i dalje traži njen zastup.
U pravoslavnom predanju, prepodobna Anastasija zauzima istaknuto mesto kao simbol majčinske žrtvovanja, nepokolebljive vere i otpora. Njeno ime se s poštovanjem nagrada u molitvama, posebno kod žene koja traži blagoslov i pomoć tijekom obiteljskih i osobnih izazova. Bhakte su sigurni da ona čuva obitelj i majku, jača vjeru i daje spokoj onima koji joj se iskreno obraćaju. Ovog dana mnogi ljudi idu u crkvu, pale sveće i uznese molitvu upućenu svetitelju, uvjereni da će njihove molbe biti uvažene.
Ova molitva kaže: „Presveta mati Anastasija, u našoj pohvali vrlini, odajemo ti počast, jer nam je tvoja nepokolebljiva ljubav i žar prema Gospodu Bogu služe kao uzor i putokaz na ugledanje; zato te molimo, prevrlinska, da se moliš da Gospod Bog omekša srca naša, osposobivši nasiti. da na taj način težimo vjeri i vjeri, da se trudimo prema istoj vrlini. vernost Gospodu našem Isusu Hristu, kome se s pravom duguje slava, čast i poklonjenje, sada i zauvek, i u sve vekove. Na današnji dan, kada crkva obeležava pomen prepodobne Anastasije, vernici se podsećaju ne samo na njenu ulogu majke Svetog Save, već i na univerzalne hrišćanske vrline koje je oslikavala tokom svog života – ljubav, veru, strpljenje i samoodricanje.
Njena nepokolebljiva posvećenost obitelji i Bogu predstavlja izvor inspiracije za sve one koji traže snagu u nevoljama i duhovnu utehu kroz svoju vjeru. Kroz vekove, Anastasija je dosledno služila kao svetlo vodilja hrišćanskog postojanja, otelotvorujući svetost koja povezuje uzastopne generacije vernika. Njena priča podstiče na razmišljanje o sticanju duhovnog spokoja kroz skromnost i molitvu, uspostavljajući je kao primjer ljubavi i nesebičnosti. Ovo trajno prisustvo je razlog zašto, čak i vjekovima nakon njene smrti, ona nastavlja da zauzima mjesto u srcima i molitvama onih koji se poštuju, nudeći utehu u teškim vremenima.
